Het Chinese karakter voor hand (手 -  shǒu; spreek uit sjou met de ou-klank van het woord jouw) is vrij eenvoudig, het telt slechts penseelstreken zoals je hieronder kan zien.

Met een beetje goede wil kan je er ook de vorm van een hand in herkennen. De eerste penseelstreek is de duim en de volgende twee lijnen worden door de verticale lijn mooi in twee verdeeld zodat je vier vingers krijgt. Het oude karakter is een beetje duidelijker en leunt nog beter aan bij het oorspronkelijke ideogram. Zie hier twee voorbeelden:

De meeste Chinese karakters zijn opgebouwd uit twee elementen. Het eerste deel of radicaal dat vaak links staat of bovenaan (maar er zijn uitzonderingen) probeert de betekenis weer te geven of alvast te verwijzen naar de betekenis. Het andere deel van een Chinees karakter is er om een tip te geven voor de uitspraak. Het is vaak een bestaand karakter dat ongeveer klinkt als het woord dat neergeschreven wordt. Het karakter 手 - hand telt maar één element en dat is zo voor vele alledaagse, zeer gewone dingen. 

Het karakter 手 - hand wordt vaak gebruikt in Chinese karakters die op een handeling of techniek wijzen. Zo ook de vier basis technieken die in taijiquan worden gebruikt, nl peng, lü, ji en an want voor elk van deze techieken is de hand (hand-eling) belangrijk. Elk van deze karakters heeft het radicaal 手 - hand aan de linkerzijde. Als dit karakter voorkomt als radicaal in een ander karakter ziet het er een beetje anders uit, maar je zal het zeker herkennen:

peng - 掤

lu - 捋

ji - 挤

an - 按

Het andere element is er alleen voor de uitspraak. 朋 wordt peng uitgesproken en betekent vriend; 寽 wordt lü uitgesproken en betekent een handvol of een snuifje; 齐 wordt qi (chi) uitgesproken en betekent effen of vlak en 安 wordt an uitgesproken en betekent rust, kalmte, veilgheid. Dat laatste karakter is best wel interessant want het is een echt ideogram. Het bovenste deel is een dak en daaronder staat het symbool voor vrouw. Dus dak + vrouw die eronder zit is veiligheid, rust, enz.